Mijn naam is Helen Veringmeier, instructeur bij de NZRB.
Het zwemmen vond ik in het begin niet leuk. Achterop de brommer van mijn vader naar het zwembad ik Oegstgeest. Huilend stond ik aan de kant van het openlucht bad. Het ging niet vanzelf maar uiteindelijk heb ik mijn diploma a behaald in Lisse. Vanaf daar kwam ik terecht bij de NRB (de Noordwijkse Reddings Brigade, en daar ging het prima. Ik had het naar mijn zin en behaalde het ene brevet na het andere. Toen ik een jaar of 16 was werd ik gevraagd om te helpen bij het instructieteam en van het een kwam het ander. Ik ging verder leren en heb toen meerdere instructeursdiploma’s gehaald. Ook heb ik, vanaf de oprichting van de NZRB in 2000, het secretariaat mijn hoede gehad. Een leuke en leerzame tijd waarin je de vereniging vanaf een andere kant leert kennen.
Naast het lesgeven, ben ik ook examinator en praktijkbegeleider. Als praktijkbegeleider leid je instructeur op tijdens de zwemlessen. Zij moeten zich hierin natuurlijk wel gaan verdiepen, er moet een lesvoorbereiding gemaakt worden. De les wordt vervolgens gegeven onder de verantwoordelijkheid van de praktijkbegeleider en uiteindelijk wordt de les geëvalueerd waarbij de aandachtspunten/ leermomenten besproken worden. Dit is toch gauw een traject van 1à 2 jaar waarbij je met een instructeur intensief bezig bent om hem te scholen tot instructeur.
Ik heb het prima naar mijn zin bij de NZRB. Wat ik o.a. zo mooi vind aan deze vereniging is het instructeursteam, wij hebben instructeurs van alle leeftijden en kunnen allemaal goed met elkaar overweg. Van mijn familie lopen er zelfs 3 generaties rond, mijn vader Piet Heemskerk, daarna mijn zus Edith van Egmond en ikzelf en vervolgens sinds dit jaar mijn zoon Lennart Veringmeier. Ik vind het heel bijzonder dat wij met elkaar betrokken zijn bij deze verening.
Momenteel geef ik alleen de kleinsten les, een hele bijzondere groep. Hun eerste zwemles, vaak wat onwennig komen ze op zwemles en heb je tijdens die les soms wat huilertjes. Daar sta je dan, met 3 huilende kinderen om je vastgeklemd. Maar gelukkig is dat na een paar weken meestal weer over en zie je ze heerlijk in het water spelen. Als je dan door het dorp fietst, hoor, word je enthousiast begroet met; hoi zwemjuf!
Het is en blijft bijzonder om kinderen op de leiden in het zwemmen.