Mijn naam is Truus Duivenvoorde, woonachtig in Noordwijkerhout met manlief. We hebben 2 kinderen en een kleindochter. Ik heb “de Pen” door gekregen en daarbij de opdracht om iets te schrijven.
Zo’n 38 jaar geleden maakte ik kennis met de Reddingsbrigade Noordwijk. Mijn dochter was geboren en er moest iets gebeuren voor de conditie. Zwemmen had ik lang niet gedaan, alleen in mijn kinder- en tienerjaren.
Ik kon wel wat zwemmen maar diploma’s heb ik nooit gehaald. Ik ben in Sassenheim opgegroeid en daar leren zwemmen in het open water, in een vaart met inham, die liep bij Sassenheim noord (het is nu een mooie visplek geworden). Van blauwalg en dergelijke had je nog nooit gehoord. De koeien liepen langs het water in de wei en poepten en plasten waar ze konden, dus zal er best wat van die …….. in de vaart zijn beland. Zo ging dat in die tijd, zo’n dikke 50 jaar geleden. In die inham was een zwembad gecreëerd. Er waren steigers gemaakt om een scheiding tussen ondiep en diep water af te schermen. Bij mij weten heb ik al via school zwemlessen gehad maar diploma’s werden er door mij niet gehaald of daar deden ze nog niet aan in die tijd. Het was trouwens best een mooie gelegenheid met bij de ingang aan beide zijdes kleedhokjes voor jongens/heren en meisjes/dames. Er was ook een leuke speelweide bij. In de winter lag alles stil, er was niks overdekt. In de zomer kon je daar dus weer opnieuw beginnen. Ook ging ik later naar Warmond, maar niet naar Poelgeest dat was meer voor de “betere” man. Wij gingen in Warmond naar een groot open water wat ook wel was afgebakend zodat de allerkleinste niet bij het diepe water konden komen.
Bij de Reddingsbrigade ben ik toen de nodige zwemdiploma’s gaan halen. Er werd mij gevraagd of ik zin had om een cursus jeugdinstructeur te gaan volgen om ook les te gaan geven. Ik ben toen eerst wat gaan assisteren om te kijken of ik daar wel geschikt voor was en ben toen de cursus gaan volgen. Dat was weer even wennen om in de boeken te duiken zeker als je de instelling hebt, dat als je ergens aan begint het ook goed moet afsluiten. Maar de studie was niet voor niks geweest en ik ben voor alle onderdelen geslaagd. Toen het zwembad ‘De Schelft’ open ging, kregen we met een andere situatie te maken. Het binnen komen voor de leerlingen ging er anders aan toe dan in het Kokkerbad. Eerst naar binnen door een tussengang en later door de grote hal. We moesten daar ook iemand hebben om de kinderen en de ouders op te vangen. Er werd toen nog elke week contant betaald. Dat is allemaal veranderd, zoals alles anders is geworden met de jaren. Ik heb toen een periode aan de “tafel” in de hal gezeten en het 2e lesuur les gegeven, maar dat was geen goede combinatie.
Maar ook van uit de Bond (Reddingsbrigade Nederland) werd alles anders . Er moest veel meer administratie etc. worden gedaan. Ik ben na overleg met ons team de “tafel” gaan doen. Intussen deed ik allerlei voorkomende administratieve klussen en dat groeide flink uit. De sportclubs van tegenwoordig zijn nl. gewoon bedrijven geworden door alle regels die vanuit de Overheid zijn opgesteld. Dat is op zich helemaal niet verkeerd, maar alles gaat wel geheel op vrijwillige basis en dat vergeten ze van hogere hand wel eens, denk ik. Maar ik doe het met veel plezier. Dat was dan ook voor mij de reden om met een aantal mensen uit de club een eigen Brigade in Noordwijkerhout te gaan opzetten. Zo werden we de NZRB (Noordwijkerhoutse Zwem- en Reddingbrigade). Bij de oprichting ben ik in het bestuur gegaan en dat doe ik nog steeds.
Het seizoen 2012-2013 heb ik even aan het bad gestaan om daar weer een jaartje van mee te nemen. Het is heel leuk geweest om de kinderen weer les te geven, maar les geven en de administratie aan de” tafel” en de bestuursfunctie, ging niet geheel samen. Dus ben ik vanaf september jl. weer in de hal van de Schelft en doe daar weer de dingen die zich voordoen: kinderen inschrijven, ouders met vragen te woord staan etc.
Het leuke is ook dat er nu ouders met hun kinderen komen die zelf nog les hebben gehad van mij of 1 van onze andere instructeurs. Zo zie je dat de tijd niet heeft stil gestaan. Onze kinderen hebben ook hun diploma’s bij de club gehaald en onze kleindochter ook. Dus drie generaties, leuk nu ik dit zo type.
Verder heb ik nog een aantal hobby’s met manlief zoals fietsvakanties in het buitenland en wandelen in de omgeving.
Tot ziens in de hal maar weer.
Truus Duivenvoorde